Τα παιδιά και οι έφηβοι επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από προβλήματα και καταστάσεις που κάποιες φορές είναι φανερά στους ενήλικες και κάποιες άλλες όχι, ή τουλάχιστον όχι με την μορφή που οι περισσότεροι ενήλικες μπορεί να εξωτερικεύουν τη δυσκολία τους.
Σίγουρα είναι ευαίσθητα σε αρκετά θέματα συναισθηματικής υγείας και διαταραχής της διάθεσης.
Σημαντικά γεγονότα στη ζωή ενός παιδιού/εφήβου, όπως ο θάνατος ενός μέλους της οικογένειας, φίλου, ή κατοικίδιου, το διαζύγιο ή μια μετακόμιση, μια σημαντική ασθένεια στην οικογένεια, απόρριψη από το φιλικό περιβάλλον, ο ερχομός ενός παιδιού στην οικογένεια, οι σχολικές επιδόσεις, η σεξουαλική ταυτότητα και η σχέση του με το άλλο φύλο, είναι κάποια από τα θέματα που απασχολούν τα παιδιά και τους εφήβους και που μπορεί να προκαλέσουν άγχος, οδηγώντας τα σε προβλήματα συμπεριφοράς, διάθεσης, ύπνου, όρεξης, και σχολικής ή/και κοινωνικής λειτουργικότητας.
Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρο τι προκάλεσε στο παιδί/έφηβο την αλλαγή της συναισθηματικής και κοινωνικής του κατάστασης. Είναι χρήσιμο σε κάθε περίπτωση να μιλήσει ο γονέας με τους δασκάλους/καθηγητές και τα άτομα που αλληλεπιδρούν τακτικά με το παιδί ώστε να έχουν μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα σε σχέση με την πιθανή αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού τους.
Η Ψυχοθεραπεία αναφέρεται σε μια ποικιλία τεχνικών και μεθόδων που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τα παιδιά και τους εφήβους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τα συναισθήματα ή τη συμπεριφορά τους. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ψυχοθεραπείας, καθένας βασίζεται στην επικοινωνία ως βασικό εργαλείο για την επίτευξη της αλλαγής στα συναισθήματα και τις συμπεριφορές ενός ατόμου.
Η Ψυχοθεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ένα μεμονωμένο παιδί, μια ομάδα παιδιών, ή ολόκληρη την οικογένειεα. Στα παιδιά και τους εφήβους, το παιχνίδι, η ζωγραφική, η άμμος καθώς και η συζήτηση, είναι κάποιοι από τους βασικούς τρόπους επικοινωνίας των συναισθημάτων και της επίλυσης προβλημάτων και συγκρούσεων.
Ως μέρος της αρχικής αξιολόγησης, ο ειδικός ψυχικής υγείας θα καθορίσει την αναγκαιότητα ή μη για ψυχοθεραπεία. Η απόφαση αυτή θα πρέπει να βασίζεται στα προβλήματα και δυσκολίες του παιδιού/εφήβου, το ιστορικό, το επίπεδο της ανάπτυξης, την ικανότητα για συνεργασία στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία καθώς και ποιες παρεμβάσεις θα είναι οι καταλληλότερες ώστε να βοηθήσουν το παιδί/έφηβο.
Η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του θεραπευτή και του παιδιού/εφήβου είναι πολύ σημαντική. Το παιδί/έφηβος θα πρέπει να αισθάνεται άνετα, σε ένα ασφαλές περιβάλλον και ότι γίνεται κατανοητό και αποδεκτό. Αυτό το είδος της εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται καθιστά πολύ πιο εύκολο για το παιδί να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα και να χρησιμοποιήσει την θεραπεία προς όφελός του.
Η ψυχοθεραπεία βοηθά τα παιδιά και τους εφήβους με ποικίλους τρόπους. Λαμβάνουν συναισθηματική υποστήριξη, επιλύουν συγκρούσεις, βρίσκουν τρόπους να κατανοούν τα συναισθήματα και τα προβλήματα δοκιμάζοντας νέες λύσεις σε παλιά προβλήματα. Οι στόχοι της θεραπείας μπορεί να είναι συγκεκριμένοι (αλλαγή στη συμπεριφορά, τη βελτίωση των σχέσεων με τους φίλους ή την οικογένεια), ή πιο γενικοί (λιγότερο άγχος, καλύτερη αυτοεκτίμηση κλπ). Η διάρκεια της ψυχοθεραπείας εξαρτάται από την πολυπλοκότητα και τη σοβαρότητα των δυσκολιών του νέου.
Μαρία Κωνσταντινοπούλου
