Μαθησιακές δυσκολίες και πολυαισθητηριακές μέθοδοι

Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε σε κάθε παιδί με μαθησικές δυσκολίες τους τρόπους εκείνους που το βοηθάνε να μάθει πιο εύκολα αλλά και πιο ευχάριστα, χρησιμοποιώντας πολυαισθητηριακές μεθόδους. 

Ένας τρόπος είναι να ζωγραφίζουμε μαζί με τα παιδιά τα γράμματα-γραμματικά φαινόμενα που τα δυσκολεύουνε, να φτιάχνουμε μαζί τους ιστορίες με αυτά και να τις συζητάμε. Με τον τρόπο αυτό θυμούνται ευκολότερα μαζί με τις ιστορίες και το κάθε γράμμα-λέξη-φαινόμενο που τα δυσκολεύει, καθώς επίσης αποτελεί και μία ευχάριστη διαδικασία.

Η ορθογραφία είναι γεγονός ότι δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητο να βρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους εκμάθησης και απομνημόνευσης. Βοηθάει τόσο τα ίδια τα παιδιά όσο και την δουλειά του κάθε εμπλεκόμενου με την μαθησιακή διαδικασία. 

Κάποια τέτοια πραδείγματα είναι τα παρακάτω. Ζωγραφιές απλές, τις οποίες μπορεί να κάνει μαζί με το παιδί τόσο ο παιδαγωγός όσο και ο γονιός στο σπίτι. 

  

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Γονείς παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες

Η αντιμετώπιση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών αποτελεί ένα πολυδιάστατο θέμα, τόσο στην διάγνωση και αντιμετώπιση, όσο και στην επίτευξη της στοχοθεσίας που έχει τεθεί από τον/τους ειδικούς.
Από την πλευρά της οικογένειας, τις περισσότερες φορές είναι δύσκολη η κατανόηση της δυσκολίας του παιδιού τους και η αποδοχή της. Συχνά μάλιστα έχουν αμυντική στάση που τους οδηγάει σε στόχους και προσδοκίες μη συμβατές με την πραγματικότητα.
Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν τις εκπαιδευτικές δυνατότητες του παιδιού. Εκείνοι όμως που γνωρίζουν, μιλώντας για τους δασκάλους, ειδικούς παιδαγωγούς και όποιον άλλον εμπλέκεται στην μαθησιακή διαδικασία του παιδιού, είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν την οικογένεια και να την υποστηρίζουν στη νέα πραγματικότητα.
Οι γονείς των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν σημαντικούς συνεργάτες στην μαθησιακή διαδικασία του παιδιού. Η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των δυσκολιών προϋποθέτει πάνω από όλα τη συνεχή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων επαγγελματιών με τους γονείς, των οποίων ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός στην ενίσχυση της αυτονομίας και αυτοπεποίθησης του παιδιού τους. Η επικοινωνία μεταξύ σχολείου-ειδικού παιδαγωγού και οικογένειας κατέχει σημαντικότατη θέση καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε γονείς οι οποίοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό, κατεύθυνση και ανατροφοδότηση.
Στη συνεργασία αυτή χρειάζεται να υπάρχει αποσαφήνιση της ορολογίας των μαθησιακών δυσκολιών, διαρκής ενημέρωση για την εξέλιξη του μαθητή τόσο σε μαθησιακό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό, καθώς και συμβουλές για τον τρόπο χειρισμού του παιδιού, εκπαιδευτικό υλικό για το σπίτι, κλπ. 
Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν εκείνοι τη δουλειά του παιδιού. Αντίθετα, η δουλειά τους είναι να το βοηθήσουν να οργανωθεί ώστε να πετύχει μόνο του το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι, το παιδί εισπράττει την αποδοχή τους, ενισχύεται η αυτοπεποίθησή του, το κινητοποιούν να πετύχει περισσότερα και ταυτόχρονα ενθαρρύνουν την αυτονομία του.

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Τα βιντεοπαιχνίδια και η καταλληλότητά τους για κάθε ηλικία

Δυστυχώς οι περισσότεροι ενήλικες δεν είναι ιδιαίτερα ενημερωμένοι για τη φύση και την έκταση των video games. Πολλοί από εμάς είτε δεν μεγαλώσαμε παίζοντας video games , ή απλά θυμόμαστε το Pac -Man ως αιχμή της τεχνολογίας . Συγκεκριμένα , οι περισσότεροι γονείς δεν είναι ενήμεροι για τη βία στα παιχνίδια . Για παράδειγμα, στο Duke Nukem , ένα πολύ γνωστό παιχνίδι , οι παίκτες προχωρούν στάδια διαπράττοντας φόνους , βιασμόυς κλπ. Έχει βρεθεί ότι το 95 % των γονέων δεν είχαν ακούσει ποτέ αυτό το παιχνίδι, ενώ από την άλλη πλευρά , το 80 % των μαθητών γυμνάσιου, βρέθηκαν να είναι εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η γονε'ι'κή άγνοια των διαφορετικών τύπων video games , καθώς και η ανευθυνότητα από τα καταστήματα που επιτρέπουν στους νέους να αγοράζουν ακατάλληλα για την ηλικία τους παιχνίδια , κάνει ιδιαίτερα εύκολο και επικινδυνο το παιχνίδι τους.

Καθώς τα video games προσελκύουν ιδιαίτερα την προσοχή των νέων, και ταυτόχρονα η βία σε αυτά τα παιχνίδια αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, η ανάγκη να εξετασεί η αξιολόγηση των παιχνιδιών, είναι περισσότερο από σημαντική .

Υπάρχουν διάφορα συστήματα αξιολόγησης που αξιολογούν κάθε νέο βίντεο παιχνίδι που παράγεται και παραδίδεται στο κοινό. Ένα από τα γνωστά συστήματα είναι το PEGI. Είναι ένα ευρωπαϊκό σύστημα βαθμολογίας των video games, το οποίο έχει συσταθεί για να βοηθήσει τους καταναλωτές να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την αγορά ενός παιχνιδιού και να ενημερωθούν για το περιεχόμενό τους . Το σύστημα PEGI τέθηκε σε χρήση τον Απρίλιο του 2003 και χρησιμοποιείται σε περισσότερες από 30 χώρες. Έχει ένα σύνολο κανόνων που αποτελείται από πέντε κατηγορίες ηλικιών και οκτώ περιγραφές περιεχομένου , που ενημερώνουν σχετικά με την καταλληλότητα του περιεχομένου για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες.

Οι γονείς θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν πάνω στο συγκεκριμένο θέμα καθώς η βιομηχανία των βιντεο παιχνιδιών βγάζει στο εμπόριο πληθώρα παιχνιδιών που συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό σε αρνητικές συμπεριφορές των νέων, όταν φυσικά γίνεται συστηματική χρήση αυτών. 

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Μαμάδες σε κατάθλιψη…

Οι συνέπειες από μια μητέρα που περνάει μία περίοδο κατάθλιψης μπορούν να παρατηρηθούν από το πρώτο έτος της ανάπτυξης του παιδιού. Οι μητέρες που πάσχουν από κατάθλιψη έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αλληλεπιδράσεις με τα βρέφη τους. Είναι πιο πιθανό να έχουν παιδιά με άγχος, παρόλη τη διατήρηση της φυσικής επαφής με τα παιδιά τους. Τα βρέφη των 3 μηνών, δείχνουν «καταθλιπτικού τύπου” αντιδράσεις και μπορεί να περιλαμβάνουν αναπτυξιακή καθυστέρηση ή επιτεύγματα απώλειας, όπως τον έλεγχο των σφιγκτήρων, την διατροφή, τον ύπνο, τη γνωστική ανάπτυξη κλπ.

Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει έκφραση θλίψης στο προσώπου του παιδιού, και συχνά εμφανίζονται αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όπως χτύπημα του κεφαλιού ή δάγκωμα, καθώς και αυτο-καταπραϋντικές συμπεριφορές, όπως η ρυθμική κίνηση εμπρός και πίσω ή το πιπίλισμα δακτύλου. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να εναλλάσσονται με απαιτητικές απαθείς συμπεριφορές. Οι καταθλιπτικές μητέρες συχνά δείχνουν εχθρότητα απέναντι στα παιδιά τους και μειωμένη συναισθηματική ευαισθησία. Είναι λιγότερο σε θέση να καθοδηγούν και να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους και λιγότερο αποτελεσματικές στον
καθορισμό ορίων και την πειθαρχία.

Σύμφωνα με το DSM-IV (διαγνωστικό εγχειρίδιο για την ταξινόμηση των ψυχιατρικών διαταραχών), οι καταθλιπτικές διαταραχές που ταξινομούνται ως διαταραχές της διάθεσης είναι μια ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από διαταραχή της διάθεσης. Η συναισθηματική διάθεση είναι ο καθολικός και σταθερός συναισθηματικός τόνος που βιώνεται εσωτερικά και σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό όλες κυριολεκτικά τις πτυχές της συμπεριφοράς ενός ατόμου, και την αντίληψη του κόσμου. Η εγκυμοσύνη και η λοχεία αποτελούν περιόδους με σημαντικά χαρακτηριστικά, όχι μόνον βιολογικά αλλά και ψυχολογικά. Οι ορμονικές αλλαγές στο σώμα, η ισορροπία μέσα στην οικογένεια και τη σχέση με τον σύντροφο μπορεί να προκαλέσουν ψυχολογικές διαταραχές στην γυναίκα τις οποίες συνήθως δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει χωρίς την βοήθεια κάποιου ειδικού. Ασφαλώς η γενετική προδιάθεση, η ύπαρξη ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος και η προσωπικότητα της γυναίκας επηρεάζουν σαφώς την εμφάνιση και την κλινική έκφραση της διαταραχής.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο πιο νωρίς το άτομο ζητήσει βοήθεια, τόσο γρηγορότερα θα καταφέρει να βγει από το στάδιο αυτό συνεχίζοντας να απολαμβάνει τις χαρές της ζωής που πιθανόν να μην μπορεί καν να τις αναγνωρίσει ως χαρές όντας στην κατάθλιψη.

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Παραμύθι για μικρούς & μεγάλους-«ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ»

Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για  μικρούς αλλά και για μεγάλους… (αυτισμός)

Έχουν περάσει πια αρκετά χρόνια, όμως ακόμα θυμάμαι πολύ έντονα τον πρώτο καιρό αφού γεννήθηκα. Τόσους μήνες στην κοιλίτσα της μαμάς μου αναρωτιόμουνα πώς να είναι να ζει κανείς σαν σκύλος. Άκουγα τα γαβγίσματα της μαμάς, του μπαμπά, των φίλων τους, τις γατούλες που νιαουρίζανε και που γινότανε κάτι σαν σεισμός μέσα στην κοιλιά της μαμάς, μύριζα τα ωραία φαγητάκια που έφτιαχνε και ανυπομονούσα να βγω από κει μέσα!!!! Τόσο καιρό τους άκουγα να μιλάνε  για μένα και είχε έρθει η στιγμή που θα τους γνώριζα!
Έκανε τόσο κρύο όταν βγήκα!!!! Και ύστερα από λίγο είχε τόση ζέστη στην αγκαλιά της μαμάς!! Έκλαιγε ασταμάτητα…Και τα δάκρυά της ήταν τόσο καυτά, έπεφταν πάνω μου και με έλουζαν τόσο μαλακά και ωραία!
-Είναι πανέμορφο!!!
-Ναι..είναι περίεργα όμορφο, απάντησε και ο μπαμπάς μου που έκλαιγε και αυτός ασταμάτητα.
Οι μέρες περνούσαν γρήγορα. Με φροντίζανε πολύ! Ερχόντουσαν  πάνω από το κεφάλι μου και μου κάνανε διάφορες περίεργες γκριμάτσες που δεν καταλάβαινα τι σήμαιναν. Άραγε έπρεπε να αντιδράσω σε κάτι? Μάλλον όχι.. Μάλλον τους ευχαριστούσε αυτό που κάνανε.. Μου μιλάγανε, μου τραγουδούσανε, κάνανε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς….Όμως κάτι περιμένανε από μένα.. και μπερδευόμουνα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να βρω τι ζητάνε…
Μέσα στο σπίτι μας περνούσα πολύ όμορφα! Τρελαινόμουνα να κάθομαι σε μία γωνίτσα μόνος μου κοντά στο τζάκι και να κουνιέμαι πέρα δώθε αναπαριστώντας  τους δείκτες του ρολογιού που κρεμόταν ακριβώς από πάνω. Ήξερα πως κάπου εκεί γύρω βρισκόταν και η μαμά που συνήθως μαγείρευε ή ερχόταν δίπλα μου με διάφορα περίεργα αντικείμενα που τα δάγκωνε και βγάζανε περίεργους και δυνατούς ήχους και γέλαγε μόνη της. Γιατί γελούσε άραγε..? Εμένα το μόνο που μου προκαλούσαν οι ήχοι αυτοί ήταν έναν φοβερό πονοκέφαλο και ζαλάδα. Τόσο έντονα που έκλεινα τα αυτιά μου και φώναζα. Και μετά έφευγε η μαμά από δίπλα μου και μαζί μ’αυτήν και αυτοί οι ήχοι. Και μετά όλα ήταν πάλι καλά.. Την αγαπάω πολύ τη μανούλα μου και ας μην ξέρει από παιχνίδια. Και τον μπαμπά τον αγαπάω, αν και συνήθως δεν τον καταλαβαίνω. Πολύ συχνά μου σηκώνει το κεφάλι μου μπροστά στη μουσούδα του και αρχίζει να λέει..
-Κοίταξέ με στα μάτια αγόρι μου, πες μου μία κουβέντα, έλα να παίξουμε κάτι..
Και εγώ αγχώνομαι.. Μα τι να του πω..; Δεν θέλω κάτι.. Και γιατί να τον κοιτάξω στα μάτια αφού είναι δίπλα μου και το ξέρω. Άσε που δεν νιώθω καθόλου άνετα να κοιτάω μέσα στα μάτια τους άλλους. Και πολλές φορές ζαλίζομαι που είναι συνέχεια μπροστά στα μούτρα μου και μου ανεβοκατεβάζει το κεφάλι για να παίξουμε.
-Κοίτα τι σου έφερα να παίξουμε! Εσύ θα πρέπει να πετάς το μπαλάκι σε μένα και εγώ πίσω σε σένα!
Και αρχίζει να μου το ρίχνει. Μα το φοβάμαι τόσο πολύ αυτό το μπαλάκι που έρχεται κατά πάνω μου και που ποτέ δεν καταφέρνω να το πιάσω! Τι το ωραίο βρίσκει πετώντας μία μπάλα πέρα δώθε..
Κάθε φορά ξεκινάει με τόσο ενθουσιασμό ο μπαμπάς και πάντα απομακρύνεται λυπημένος. Συχνά μάλιστα νευριάζει κιόλας λέγοντας μου πως πρέπει να μάθω να παίζω και πως είναι ωραίο να παίζω γιατί όλα τα σκυλάκια της ηλικίας μου παίζουνε εκτός από μένα.
Μα αφού εγώ δεν χαίρομαι μ’αυτά! Περνάω τόσο όμορφα στη γωνίτσα μου στο τζάκι κοιτάζοντας τις φλόγες που βγαίνουν και τα ξύλα που αλλάζουν μορφή ενώ καίγονται! Και σκέφτομαι… και φαντάζομαι τόσο ωραία πράγματα! Βλέπω στον τοίχο πώς τρεμοπαίζει η σκιά από τις φλόγες και πώς ζωγραφίζονται τόσα πράγματα εκεί πέρα! Και είμαι τυχερός που κανένας άλλος μέσα στο σπίτι δεν μπορεί να τα δει!
Έρχονται και τα ξαδερφάκια μου στο σπίτι μας μαζί με την αδερφή της μαμάς και τον θείο μου. Χαίρομαι πολύ όταν έρχονται!!
-Έλα να παίξεις μαζί μας!! Πάντα με φωνάζει η ξαδερφούλα μου να παίξω μαζί τους. Και χαίρομαι τόσο πολύ που με θέλει στην παρέα της! Την αγαπώ τόσο πολύ! Και τον ξαδερφούλη μου τον αγαπώ και ας απαντάει κάθε φορά στην αδερφή του:-Δεν ξέρει να παίζει, τι τον φωνάζεις να έρθει! Θα μας χαλάσει το παιχνίδι μας!
-Δεν μας το χαλάει!!! Είναι πολύ γλυκούλης!
-Δεν χωράει στο παιχνίδι, άστον! Πάντα το λέει αυτό ο ξάδερφος μου.
Χαίρομαι τόσο πολύ που τους βλέπω να τρέχουνε γύρω γύρω από το σπίτι. Παίζουνε κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου βέβαια, ούτε και καταλαβαίνω Ο ένας σπρώχνει τον άλλον μέχρι να πέσουν κάτω και κυνηγιούνται μετά. Είμαι τόσο χαρούμενος! Ξέρω πως όλα είναι στη θέση τους. Η μαμά και η θεία μαγειρεύουνε,  ο μπαμπάς και ο θείος συζητούνε στο μπαλκόνι, κυνηγούν και καμία γάτα πού και πού, τα ξαδερφάκια μου τρέχουνε στο σαλόνι, εγώ κάθομαι δίπλα στο τζάκι και χαζεύω τις σκιούλες, αργότερα  τρώμε, οι μεγάλοι πίνουνε  καφέ, εμείς γάλα, μετά οι θείοι και τα παιδιά φεύγουνε, εμείς πλένουμε τα δόντια μας και πέφτουμε για ύπνο. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω αυτή την οικογένεια και παρόλο που δεν καταλαβαίνουνε συνήθως τι θέλω, μου φτάνει που είναι κοντά μου!!

Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το αρχείο!

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Παιδί με σοβαρή ασθένεια

Πριν από χρόνια ένα παιδί που έπασχε από σοβαρή ασθένεια ήταν σχεδόν καταδικασμένο και το έβλεπαν σαν «ένα παιδί που φεύγει». Στις μέρες μας, με την πρόοδο της ιατρικής μπορούμε και μιλάμε  για χρόνιες καταστάσεις οι οποίες πολλές φορές αποτελούν ένα βαρύ φορτίο για τις οικογένειες αυτές παλεύοντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που τους επιβάλλει η ασθένεια.

Το ποσοστό των οικογενειών που βιώνουν ένα τέτοιο φορτίο είναι αρκετά υψηλό. Η απομόνωση από τα κοινωνικά δρώμενα οδηγεί συχνά σε παθολογικές καταστάσεις. Τόσο η συμπαράσταση όσο και η στήριξη από τον κοινωνικό περίγυρο της οικογένειας,  βοηθά ιδιαιτέρως να ‘περάσουν’ τα άτομα αυτά από την άρνηση της κατάστασης στην αποδοχή. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους καθώς το αντίθετο οδηγεί σε μακροχρόνια θλίψη και ίσως και σε ψυχική ασθένεια. Τα τρία στάδια του πένθους είναι ο φόβος, η θλίψη και η ελπίδα.

Ένα παιδί που πάσχει από κάποια σοβαρή ασθένεια περνάει από τα παρακάτω επίπεδα συνειδητότητας και με βάση αυτά επικοινωνεί και με το περιβάλλον του.

1.     Επίπεδο αποκλεισμένης συνείδησης

2.     Επίπεδο υποψιαζόμενης συνείδησης

3.     Επίπεδο αμοιβαίας προσποίησης

4.     Επίπεδο ανοιχτής συνείδησης

Για το παιδιά μέχρι 5 ετών το άγχος θανάτου εκφράζεται με το άγχος του αποχωρισμού από το τους γονείς του. Παιδιά 6-10 ετών είναι σε θέση να κατανοήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους, παρόλο που δεν μιλούν  ανοιχτά για το πρόβλημά τους. Συνειδητοποιούν πως ο θάνατος είναι κάτι μη αναστρέψιμο, όμως δεν είναι σε θέση να πιστέψουν ότι μπορεί να συμβεί σε αυτά.

Το παιδί δεν θα πρέπει να φοβάται να εξωτερικεύσει τα συναισθήματά του για την κατάστασή του, το αντίθετο μάλιστα θα πρέπει να ενισχύεται . Συχνά μάλιστα αισθάνεται ενοχές για το πρόβλημά του αλλά και για το ‘κακό’ που δημιουργεί στην οικογένεια. Τα παιδιά που βρίσκονται σε ένα πολύ δύσκολο στάδιο, προσπαθούν να βρουν συμβολικούς τρόπους να αποχαιρετίσουν, να ηρεμήσουν ή και να προστατεύσουν τους ανθρώπους που αγαπούν. Η δική μας απάντηση σε αυτό  θα πρέπει να ταιριάζει στον κώδικα επικοινωνίας που εκείνα επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν.

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Share on print

Αξιολόγηση μαθησιακών δυσκολιών

Μέθοδοι, Εργαλεία και Υλικά – Portfolio

Α. Γραφοφωνολογική Ενημερότητα

Όσον αφορά στη γραφοφωνολογική ενημερότητα, ο οποίος είναι κατά βάση σχολικός τομέας, κατασκευάστηκαν 3 ασκήσεις.

Η 1η άσκηση αποτελείται από 12 ζεύγη ψευδολέξεων, διαφορετικές κυρίως μεταξύ τους, κάποιες φορές όμως οι 2 λέξεις είναι και εντελώς ίδιες. Το παιδί καλείται να βρει τις διαφορές και να τις διαγράψει.

Η 2η άσκηση αποτελείται  από 13 κάρτες με λέξεις χωρισμένες σε συλλαβές ανακατεμένα (ανά λέξη). Το παιδί καλείται να φτιάξει τη λέξη.

Η 3η άσκηση αποτελείται από 12 ζευγάρια λέξεων όπου η μία εκ των δύο είναι λάθος. Το παιδί πρέπει να διαγράψει την λάθος λέξη.

Β. Ολοκλήρωση παραστάσεων

Η κλίμακα αυτή βασίζεται στη θεωρία Gestalt.

Δίνουμε στην 1η άσκηση ένα μικρό μέρος από 10 προτάσεις στο παιδί οι οποίες είναι ημιτελείς και ζητάμε να μας τις ολοκληρώσει.

Έπειτα στην 2η του δίνουμε 10 λέξεις από τις οποίες λείπει ένα γράμμα και καλείται να το βρει και να πει τη λέξη ολοκληρωμένη.

Γ. Μνήμη ακολουθιών

Με αυτή την κλίμακα εξετάζουμε την βραχύχρονη μνήμη του παιδιού (μνήμη εργασίας), όχι μόνο ποσοτικά αλλά και όσον αφορά στην ακολουθία.

Η 1η άσκηση αποτελείται από γράμματα της αλφαβήτου τα οποία εκφωνεί ο εξεταστής και τα οποία σταδιακά αυξάνουν. Το παιδί θα πρέπει να είναι σε θέση όχι μόνο να θυμηθεί τα γράμματα, αλλά και με τη σειρά που τα άκουσε.

Η 2η άσκηση αποτελείται από ένα χαρτόνι Α4 στο οποίο ο εξεταστής έχει βάλει διάσπαρτα ζευγάρια από εικόνες και κατόπιν τις έχει καλύψει με μικρά κομμάτια από χαρτί. Το παιδί θα πρέπει να ανοίγει τα ‘παραθυράκια’ και να βρίσκει τα ζευγάρια καλώντας στην μνήμη του πού είχε ξαναδεί το ζευγάρι της φωτογραφίας.

Α1. Γραφοφωνολογική Ενημερότητα

ληρ                        λθρ

μαγ                         μογ

κοθ                          κου

ξοι                           ξαι

βηθπ                       βιθπ

ποιθ                         ποιγ

βανυ                        θανυ

αδετ                        υδελ

τσαπ                        σταλ

ωγθιτα                      υγθισα

πολετω                    τολεπω

τρυθοπξ                   τρυθοπξ

Α2.

ΓΑ ΤΟΣ

ΜΠΑ ΛΑ

ΓΑ ΛΑ

ΛΕ ΜΟ ΝΙ

ΧΤΑ ΠΟ ΔΙ

ΕΙ ΡΗ ΝΗ

ΒΡΑ ΔΥ

ΣΧΟ ΛΕΙ Ο

ΜΥ ΤΗ

ΘΑ ΛΑΣ ΣΑ

ΔΙ Α ΚΟ ΠΕΣ

ΔΑ ΣΚΑ ΛΟΣ

Ο ΜΠΡΕ ΛΑ

Α3.

Ελλάδα    ελλάδα

Παπούτσι   παπούτση

Κύκλος      κίκλος

Όμορφη     όμορφει

Βγάζω      βγάζο

Πανί        πάνι

Σχόλειο    σχολείο

Ελληνικό    ελληνικό

Τραβματίας   τραυματίας

Εφχή        ευχή

Κατερίνα   κατερίνα

Άνοιξη     άνιξη

Β1.

-Η φίλη μου έχει ξανθά μαλλιά. Δηλαδή είναι……

-Ο παππούς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με το ……..

-Στην τράπεζα κλέψανε 15.000 ευρώ. Έγινε δηλαδή……

-Ο………σφύριξε τη λήξη του αγώνα.

-Ο αδερφός της μαμάς μου έχει 2 παιδιά. Ένα αγόρι και ένα………..

-Ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων το λέμε…………

-Η γιαγιά μου έλεγε ‘όποιος βιάζεται……….’.

-Το καρπούζι το τρώμε το ……………………..

-Είχε άσχημο καιρό. Ο άνεμος φυσούσε με 9…………………

-Στο σχολείο έχουμε ένα μεγάλο …………………  ποδοσφαίρου.

Β2

ΚΑΡ_ΙΑ

ΤΡΑΓΟ_ΔΙ

ΑΠΕΡΓ_Α

ΔΙΑ_ΟΠΕΣ

Κ_ΚΚΙΝΟ

_ΘΙΝΟΠΩΡΟ

ΔΕ_ΤΡΟ

Υ_ΟΛΟΓΙΖΩ

Τ_ΑΓΟΥΔΙ

_ΠΙΠΛΟ

Γ1.

Φ Ρ Ε

Ν Μ Υ

Κ Ο Π

Υ Τ Β Ω

Α Γ Ε Μ

Ζ Ψ Ε Α

Α Β Σ Η  Ξ

Η Γ Θ Ο

Π Ι Υ Ξ Κ

Λ Ο Ι Υ Β Η

Υ Φ Α Β Σ Ξ Ι

Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε το Γ2

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Παιδί με μαθησιακές δυσκολίες στην τάξη

Τι πληροφορίες μπορούμε να πάρουμε από την παρατήρηση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες στην τάξη;

Η ύπαρξη πολλών και διαφορετικών χαρακτηριστικών στα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες, κάνουν το έργο των εκπαιδευτικών όλο και πιο δύσκολο.

Τα παιδιά αυτά συνήθως δείχνουν ανωριμότητα και έλλειψη οργάνωσης. Η ένταση, η διάρκεια και η μεγάλη συχνότητα αυτής της συμπεριφοράς είναι χαρακτηριστικό γνώρισμά τους.

Δυσκολεύονται ιδιαίτερα στην οργάνωση των πληροφοριών, και αδυνατούν να τις ταξινομήσουν και να τις αποθηκεύσουν. Δυσκολεύονται αρκετά με τις αλληλουχίες και με την σειριοθέτηση, όπως π.χ. δύσκολα μαθαίνουν τις μέρες της εβδομάδας, τις εποχές του χρόνου, τη θέση του συμμαθητή τους στην τάξη, μια λέξη στο λεξικό, ονόματα σε κάποιο κατάλογο κλπ.

Δεν σκέφτονται αρκετά πριν απαντήσουν σε κάποια ερώτηση και συνήθως απαντούν αυτόματα. Έτσι, ως επί το πλείστον οι απαντήσεις είναι λανθασμένες  με αποτέλεσμα συχνά οι  συμμαθητές τους να τους χλευάζουν.

Δυσκολεύονται στην καταγραφή πληροφοριών καθώς απαιτεί ταυτόχρονη ακοή και γραφή, κάτι που τους είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο. Η πιο σημαντική δυσκολία όμως σε αυτόν τον τομέα εστιάζεται στη φωνολογική επίγνωση. Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην ανάλυση και σύνθεση λέξεων από φωνήματα, καθώς και στην αφαίρεση ή πρόσθεση φωνημάτων.

Παραμένουν συγκεντρωμένοι για περιορισμένο διάστημα, κουράζονται ευκολότερα από τους συμμαθητές τους και δυσκολεύονται να διαχειριστούν πολλές πληροφορίες μαζί και να τις αποκωδικοποιήσουν.

Επιπλέον αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην οπτική διάκριση. Στην διάκριση δηλαδή ενός χαρακτήρα, σύμβολο, ή λεπτομέρειας από την βάση της. Αποτέλεσμα αυτών των δυσκολιών είναι η καθρεπτική γραφή (π.χ. 3 αντί ε), ο κακός γραφικός χαρακτήρας, η αδυναμία να γράψουν μέσα στα περιθώρια του τετραδίου κλπ.

Η μνήμη είναι επίσης ένας άλλος τομέας που αντιμετωπίζονται σημαντικές δυσκολίες. Όσον αφορά στη βραχύχρονη μνήμη (μνήμη εργασίας), δυσκολεύονται στην αυτόματη καταγραφή των εισερχόμενων ερεθισμάτων μέσω των αισθητηριακών καταγραφών (αυτί, μάτι κλπ.), και κατά συνέπεια δεν μπορούν να τα οργανώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να απομνημονευθούν.

Πιο συγκεκριμένα, οι μαθητές αυτοί παρουσιάζουν:

Μειωμένη πρόθεση για ενεργητική μάθηση, μειωμένο ενδιαφέρον σε οτιδήποτε σχετίζεται με τη μάθηση του σχολείου και  άρνηση ή δυσκολία στην καταβολή προσπάθειας για την ολοκλήρωση ενός έργου.

Επιπλέον εμφανίζουν μεταγνωστικά προβλήματα όπως: Δυσκολία στο να αναγνωρίσουν  τις απαιτήσεις ενός έργου και αδυναμία επιλογής και εφαρμογής της απαιτούμενης στρατηγικής

Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες συνήθως ξεχνούν να ολοκληρώσουν ασκήσεις για το σπίτι. Συχνά αποδίδουν την επιτυχία τους σε εξωτερικούς παράγοντες (πχ  τύχη,  ευκολία , εξωτερική βοήθεια κλπ) ενώ την αποτυχία τους την αποδίδουν στη χαμηλή τους ικανότητα.

Σε γενικές γραμμές, εξαιτίας της χαμηλής αυτοεκτίμησης και της έλλειψης κινήτρων, τα παιδιά αυτά βιώνουν κυρίως αρνητικά συναισθήματα, όπως άγχος και φόβο. Τα συναισθήματα αυτά τα ακολουθούνε καθόλη τη διάρκεια της σχολικής τους ζωής λόγω των συνεχών αποτυχιών τους.

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Ασκήσεις για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ

Όσο αφορά στην ορθογραφία, κατασκευάστηκαν τρεις ασκήσεις οι οποίες εστιάζουν στις καταλήξεις ρημάτων ενεργητικής και παθητικής φωνής. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε παιδιά τα οποία δυσκολεύονται στον συγκεκριμένο τομέα, ανεξαρτήτου τάξεως.

Η πρώτη άσκηση είναι αρκετά βοηθητική. Μία εικόνα δείχνει ένα κορίτσι το οποίο δένει τα κορδόνια του και από κάτω κλείνεται το ρήμα ‘δένω’. Στη συνέχεια μία άλλη εικόνα δείχνει ένα κορίτσι το οποίο δένεται με ένα σκοινί και ακολουθεί η κλίση του ρήματος ‘δένομαι’. Με αυτό τον οπτικοποιημένο τρόπο το παιδί είναι σε θέση να διακρίνει τη διαφορά στις καταλήξεις ανάμεσα στα δύο παρόμοια ρήματα. Αμέσως μετά ζητείται από τον μαθητή να συμπληρώσει τις καταλήξεις 10 λέξεων.

Η δεύτερη άσκηση εστιάζει και πάλι στις καταλήξεις ενεργητικής και παθητικής φωνής και αποτελείται από 10 λέξεις  Τα ρήματα είναι χωρισμένα ανά πρόσωπα και πάνω από κάθε στήλη υπάρχει γραμμένη η ζητούμενη κατάληξη. Επίσης μία εύκολη άσκηση, απαραίτητη όμως προκειμένου να γίνει μία σχετική κατηγοριοποίηση των καταλήξεων.

Η τελευταία άσκηση είναι και η περισσότερη απαιτητική καθώς κάποια από τα 10 ρήματα είναι γραμμένα λάθος και το παιδί καλείται να τα βρει και να τα διορθώσει. Στην άσκηση αυτή θα πρέπει ο μαθητής να ανακαλέσει ό,τι διδάχθηκε στις δύο προηγούμενες ασκήσεις.

Ύστερα από κάθε άσκηση ο μαθητής θα πρέπει να κάνει την αυτοδιόρθωσή του και αμέσως μετά διορθώνουμε και μαζί.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΦΩΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ

Για τη φωνολογική επίγνωση δημιουργήθηκαν τρεις ασκήσεις που απευθύνονται σε παιδιά με δυσκολία στη μεταβίβαση του προφορικού τους λόγου σε γραπτό. (Βούλγαρης) Οι ασκήσεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν από παιδιά όλων των τάξεων εφόσον αυτά δεν έχουν κατακτήσει επαρκώς τους συγκεκριμένους τομείς.

Η πρώτη άσκηση αποτελείται από 3 στήλες με 5 λέξεις η καθεμία, που καλείται ο μαθητής να συμπληρώσει και στη συνέχεια να διαβάσει. Οι λέξεις αυτές είναι ημιτελώς γραμμένες και πάνω από κάθε στήλη βρίσκεται γραμμένο το δίγραμμα ενός ηχηρού συμφωνικού φθόγγου. Σε αυτή την άσκηση ο μαθητής εντοπίζει τη θέση των συλλαβών (αρχή-μέση-τέλος), αποκτά φωνολογική επίγνωση και διαβάζει τις συμπληρωμένες συλλαβές αποκτώντας έτσι μία σχετική ευχέρεια.

Στην δεύτερη άσκηση βλέπει μόνο εικόνες από κάποιες από τις προηγούμενες λέξεις και καλείται να συμπληρώσει τα δίγραμμα των συμφωνικών φθόγγων που λείπουν. Οι λέξεις παραμένουν οι ίδιες με την προηγούμενη άσκηση προς διευκόλυνση του παιδιού.

Στην τελευταία άσκηση καλείται να διαβάσει  πέντε προτάσεις και να συμπληρώσει ο,τι λείπει. Με αυτό τον τρόπο εντοπίζει τους φθόγγους που λείπουν, συμπληρώνει τα γράμματα, κάνει σύνθεση των φθόγγων κάθε συλλαβής ενώ ταυτόχρονα βρίσκει τα γράμματα που λείπουν προκειμένου να γραφτεί η λέξη σωστά.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Ξεκινώντας με την πρώτη άσκηση, ο μαθητής καλείται να περιγράψει τι βλέπει κάποιος από ένα παράθυρο. Η εικόνα δίνεται στο παιδί προς διευκόλυνση του καθώς επίσης υπάρχουν γραμμένες οδηγίες ως προς τι να προσέξει (αριθμό λέξεων, περιγραφικότητα, ορθογραφία, σημεία στίξης).

Σαν δεύτερη άσκηση δίνονται τρεις διαφορετικές εικόνες από μία ιστορία και ο μαθητής καλείται να γράψει το δικό του πιθανό σενάριο για την ιστορία αυτή. Οι οδηγίες παραμένουν και εδώ οι ίδιες.

Τέλος, ζητείται από το παιδί να γράψει για το αγαπημένο του χόμπι 5 προτάσεις  χρησιμοποιώντας τις λέξεις : αισθάνομαι, χαίρομαι, συναρπαστικό, γελάω, εβδομάδα.

Και οι τρεις αυτές ασκήσεις έχουν σαν στόχο να νιώσει το παιδί ελεύθερο, να εκφράσει τα συναισθήματά του και μέσα από την παρατήρηση εικόνων να καταλάβει τη σημασία των λέξεων παράγοντας κείμενο με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προσοχή στην ορθογραφία του γραπτού

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Κάντε κλικ εδώ για να κατεβάσετε τις ασκήσεις

Εκπαίδευση για παιδιά με αυτισμό

Σύμφωνα με μελέτες, ένα αυτιστικό παιδί θα πρέπει να ζήσει μια ζωή γεμάτη από ευκαιρίες και εμπειρίες ανταμοιβής. Η γενική εκπαίδευση και η ειδική αγωγή εξ ορισμού αποτελούν και οι δύο τύπους εκπαίδευσης. Η διαφορά έγκειται στο ότι η γενική εκπαίδευση έχει γνώμονα τα τυπικά παιδιά ενώ η ειδική αγωγή ασχολείται με τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Είναι συνήθης μάλιστα ο όρος «παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες». Κατά τα άλλα, και τα δύο μοντέλα εκπαίδευσης έχουν τον ίδιο στόχο. Την  αποκατάσταση δηλαδή όλων των παιδιών και η ισάξια ένταξη τους στην  κοινωνία, επιδιώκοντας μία ισότιμη συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα, στην απασχόληση και στη ζωή γενικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με άλλα λόγια, τη βελτίωση  δεξιοτήτων και ικανοτήτων και την απόκτηση γνώσεων και εμπειριών που απαιτούνται για την ομαλή ένταξη μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η γενική άποψη ήταν πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να υλοποιηθεί  μέσα σε  δύο χωριστούς κορμούς εκπαίδευσης. Στον τομέα της ειδικής αγωγής και στον τομέα της γενικής εκπαίδευσης. Θεωρούσαν πως έτσι μπορούν να υλοποιήσουν ειδικά προγράμματα, εξειδικευμένο προσωπικό και συγκεκριμένες στρατηγικές και μέσα διδασκαλίας. Είχε ξεκινήσει λοιπόν ένα συγκεκριμένο μοντέλο, με χαρακτηριστικά ιατρικής φύσεως και κλινικό προσανατολισμό και απασχολώντας ως εκπαιδευτές κατά κύριο λόγο γιατρούς.

Το 1978 σημειώθηκαν πολλές και σοβαρές εξελίξεις στην ειδική αγωγή.  Αυτές είναι: α. η αποκατηγοριοποίηση των ΑμΕΔ (άτομα με ειδικές ανάγκες), β. η απενοχοποίηση του παιδιού και η ενοχοποίηση του σχολείου, καθώς επίσης γ. η αντίληψη της σχολικής ενσωμάτωσης. Η διαφοροποίηση αυτή είχε μεγάλο αντίκτυπο στα εκπαιδευτικά συστήματα των περισσοτέρων χωρών της γης και μέχρι σήμερα αποτελούν τις σύγχρονες απόψεις και τάσεις στην ειδική αγωγή.

Την άποψη αυτή υιοθέτησε και ενίσχυσε περισσότερο η UNESCO με τη συνέλευση της Σαλαμάνκα το 1994  και την καθιέρωση του όρου inclusive school – ενιαίο σχολείο ή ένα σχολείο για όλους. Στις μέρες μας γίνεται η χρήση του όρου inclusive education – ενιαία εκπαίδευση. Προκειμένου να εφαρμοστεί αποτελεσματικά κάτι τέτοιο, είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Για να είναι αποτελεσματική η ένταξη των παιδιών με δυσκολίες στις τάξεις του σχολείου γενικής εκπαίδευσης, πρέπει να γίνεται με όρους, να υπάρχουν προϋποθέσεις και να τηρείται η κατάλληλη διαδικασία.

Σωστή αξιολόγηση και επιλογή των παιδιών, τήρηση διαδικασιών και κριτηρίων, κατάλληλες κτιριακές υποδομές, ενημέρωση, επιμόρφωση και ευαισθητοποίηση όλων των φροντιστών, μικρό αριθμό μαθητών ανά δάσκαλο, άρτιο σχολικό εξοπλισμό,  προγράμματα προσαρμοσμένα στις εκάστοτε ανάγκες, εξατομικευμένες μέθοδοι της διδακτικής εργασίας και των θεραπευτικών προγραμμάτων, διαρκή αξιολόγηση της προόδου των παιδιών και ανανέωση των προγραμμάτων. Τα δικαιώματα του κάθε παιδιού πρέπει να γίνονται σεβαστά, αλλά θα πρέπει να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφέρουν και θετικά αποτελέσματα. Κάτι τέτοιο σημαίνει πως θα πρέπει να γίνει σαφής η  έννοια των ίσων ευκαιριών εκπαίδευσης. Ίση ευκαιρία δεν σημαίνει ίδια. Σημαίνει πως τα τυπικά παιδιά όσο και τα παιδιά με δυσκολίες, έχουν εξίσου τις ίδιες ευκαιρίες ώστε να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν σε  ικανοποιητικά επίπεδα. Για υτό το λόγο είναι προτιμότερο αντί του όρου «ίσες ευκαιρίες» να γίνεται χρήση του όρου «ισότιμες ευκαιρίες»

Για να επιτευχθεί αυτό, γονείς και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να εργάζονται έχοντας αυτό ως γνώμονα και να εφεύρουν συμπεριφορές που θα προωθούν τις δεξιότητες του παιδιού. Η παροχή  απλών οδηγιών και μόνο, έχει αποδειχθεί πως οδηγεί σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Οι εκπαιδευτές και οι φροντιστές θα πρέπει να διδάσκονται όλες αυτές τις μεθόδους, προκειμένου να τις εφαρμόζουν με επιτυχία. Θα πρέπει να επιδεικνύουν υπομονή, να δουλεύουν με τις εκφράσεις του προσώπου τους, τον τόνο της φωνής τους, τη συνοχή τους στις διάφορες εργασίες, καθώς και να εφεύρουν διαρκώς ενδιαφέροντες τρόπους για την υποδιαίρεση των εργασιών σε μικρότερα στάδια. Τα ενοχικά συναισθήματα και οι διάφορες σκέψεις φόβου των παιδιών απομακρύνονται όταν οι εκπαιδευτές και οι γονείς τούς συμπεριφέρνονται με ζεστό και φιλικό τρόπο.

Γεγονός είναι ότι δεν είναι δυνατή η χρήση μιας τυποποιημένης εκπαιδευτικής στρατηγικής  που θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική για κάθε αυτιστικό παιδί, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένοι γενικοί κανόνες που ταιριάζουν σχεδόν σε όλα τα παιδιά με αυτισμό.

Μερικά από αυτά τα παιδιά προέρχονται από περιβάλλοντα που παρέχουν υποστήριξη, χρονοδιαγράμματα, προβλεψιμότητα, καθαρότητα, συγκεκριμένους κανόνες ρουτίνας, κλπ, και εκτός από τη συμμετοχή του διδάσκοντος, διεξάγεται ιδιαίτερη γονε’ι’κή συμμετοχή στην προσπάθεια.Σύμφωνα με την Greenway (2000), η Θεραπεία και η Εκπαίδευση των Αυτιστικών και επικοινωνιακά Αναπήρων Παιδιών (TEACCH) περιγράφει τις αυτιστικές κοινωνικές δεξιότητες ως εξής: «… οι κοινωνικές δεξιότητες είναι ένα σύνολο συμπεριφορών, που δρα σε αλληλεπίδραση με άλλες συμπεριφορές, έχουν κοινωνικές αξίες και σχετίζονται με την επιτυχή προσαρμογή τόσο κατά τα σχολικά χρόνια όσο και κατά την ενηλικίωση» . Αυτό το πρόγραμμα δίνει έμφαση στη χρήση δομημένων μεθόδων διδασκαλίας, και την ύπαρξη κατάλληλου  περιβάλλοντος που να βοηθάει τα παιδιά να κατανοούν τον κόσμο. Κάτι τέτοιο τα κάνει να ενεργούν με έναν πιο ανεξάρτητο τρόπο, και σε συνδυασμό με το «start-to-finish boxes» και τα προγράμματα διδασκαλίας, τα αυτιστικά παιδιά μπορούν να αντικαταστήσουν τις ελλιπείς δεξιότητές τους μέσω της οπτικής υποστήριξης.

Ένα άλλο βοηθητικό πρόγραμμα, είναι το Young Autism Program (YAP), το οποίο διαρκεί περίπου 40 ώρες την εβδομάδα και στόχος του είναι να διδάξει τις δεξιότητες εκείνες που είναι πολύ σημαντικές για την αυτιστική καθημερινότητα.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί το πρόγραμμα αυτό, προέρχονται από την  συμπεριφοριστική ανάλυση, όπως για πχ τη θετική ενίσχυση και διάφορες στρατηγικές διδασκαλίας.. Άλλες μελέτες έδειξαν ότι ο ενθουσιασμός των εκπαιδευτικών έχει θετικό αποτέλεσμα στα παιδιά. Αργότερα όμως, όταν διεξήχθησαν μελέτες μεταξύ των αυτιστικών, η μέθοδος αυτή έδειξε να έχει αρνητικές συνέπειες για αυτούς. Επεσήμανε ότι τα αυτιστικά παιδιά προτιμούν να αποφεύγουν τις κοινωνικές καταστάσεις και τη φυσική εγγύτητα περισσότερο από τα τυπικά παιδιά, και επομένως  μπορεί ακόμη και να απειλούνται μέσα σε τέτοιου είδους  καταστάσεις. Επιπλέον, αισθάνονται πολύ πιο άνετα όταν δεν προσελκύουν την προσοχή των εκπαιδευτικών, αντ ‘αυτού προτιμάνε να εργάζονται ανεξάρτητα και αυτόνομα.

Εκτός από τις παραδοσιακές εκπαιδευτικές μεθόδους, μια άλλη ισχυρή μέθοδος για τα παιδιά με αυτισμό είναι το παιχνίδι. Μέσα από αυτό αναπτύσσουν δεξιότητες που βρίσκουν εφαρμογή σε άλλους τομείς της ζωής τους, όπως της επικοινωνίας, της αισθητηριακής επεξεργασίας και της αμοιβαιότητας. Μέσα από το παιχνίδι έχουν την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά στο δάσκαλο μέσω ενός πιο ενδιαφέροντα τρόπου, και να αναπτύξουν τις θετικές εμπειρίες του παιχνιδιού τους σε μια ποικιλία άλλων τομέων. Θα ήταν μια συναρπαστική διαδρομή για τα παιδιά, αν το παιχνίδι μπορούσε να γίνει μέρος της καθημερινής εκπαίδευσης, καθώς και ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής τους στο σπίτι.

Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Share on print