Για ένα παιδί είναι αρκετά δύσκολο συνήθως να δεχτεί το νέο σύντροφο
του γονιού του, ειδικά μάλιστα αν δεν έχει προηγηθεί σωστός χειρισμός
από την πλευρά του μονογονέα όσον αφορά στο θέμα αυτό.Είναι φυσιολογικό να δυσκολεύεται και να μην επιθυμεί να εμπλακεί σε μία κατάσταση με ένα νέο άτομο. Συνήθως τα παιδιά ζηλεύουν το νέο πρόσωπο στη ζωή του γονιού τους. Υπάρχει η σκέψη ότι γίνεται μία προσπάθεια αντικατάστα- σης του άλλου γονέα, κάτι που δημιουργεί έντονα αρνητικά συναισθήματα ή και φόβο παραμέλη- σής τους από τον ”ενθουσιασμένο” γονιό ο οποίος κάνει καινούρια βήματα στη ζωή του και σε ένα βαθμό τα παιδιά βρίσκονται έξω από αυτό. Κατά κάποιο τρόπο ζηλεύουν τον χρόνο που αφιερώνει ο γονιός τους στη νέα του σχέση και που κατά το δικό τους σκεπτικό ελαττώνεται από τον δικό τους χρόνο με την μητέρα / πατέρα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πιέζονται τα παιδιά να γνωρίσουν το νέο σύντροφο εφόσον δεν είναι ακόμα έτοιμα για μία τέτοια αλλαγή, και εφόσον η νέα αυτή σχέση δεν είναι για τον μονογονέα σημαντική και ήδη κάποιας διάρκειας. Θα πρέπει να έχει προηγηθεί μια ειλικρινή συζήτηση με τα παιδιά, διαβεβαιώνοντάς τα για την αγάπη και δέσμευση του γονέα προς αυτά, καθώς και το ότι κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει τον πατέρα ή τη μητέρα τους.
Ασφαλώς δεν περιμένουμε να αποδεχτούν τα παιδιά αμέσως το νέο αυτό πρόσωπο στη ζωή του γονιού τους. Θα χρειαστεί ουσιαστικός χρόνος μεταξύ αυτών και του νέου συντρόφου και ιδιαίτερα μάλιστα σε δραστηριότητες αγαπημένες στα παιδιά. Ωστόσο, η ειλικρίνεια είναι το πιο σημαντικό στοιχείο ώστε να μπορέσουν να αποδεχτούν στη ζωή τους, το νέο αυτό πρόσωπο, που σημαίνει ότι ο/ η σύντροφος, δεν χρειάζεται να παρουσιαστεί ως ”ιδανικός/ή” ή ”εξιδανικευμένος/η”. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας κατάστασης θα είναι πιθανότατα η απογοήτευση των παιδιών και η δυσκολία τους να ξαναεμπιστευτούν τόσο τον γονιό τους όσο και τις επιλογές του.
Ο ερχομός ενός νέου προσώπου στην οικογένεια συνήθως γίνεται πιο εύκολα αποδεκτός από παιδιά μικρής ηλικίας από ότι όταν τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία λόγω των διαφορετικών αναπτυξιακών σταδίων. Η ηλικία του παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο στην αποδοχή ή μη του νέου συντρόφου του γονέα τους. Τα μικρότερα παιδιά (κάτω των 10 ετών) συνήθως αποδέχονται με μεγαλύτερη ευκολία το νέο πρόσωπο στη ζωή τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο ενήλικας ασκεί μια θετική επιρροή πάνω τους και αποτελεί πρότυπο για εκείνα. Προσχολικής ηλικίας παιδιά και δημοτικού δηλαδή, τείνουν να δέχονται ευκολότερα το γεγονός ότι ο γονέας τους δημιουργεί μια νέα σχέση.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι νεαροί έφηβοι (ηλικίας 10-14) δυσκολεύονται περισσότερο να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση από ότι οι έφηβοι ηλικίας 15 ετών και άνω, οι οποίοι έχουν μικρότερη ανάγκη τους γονείς τους και κατά συνέπεια επενδύουν λιγότερο στη δημιουργία μιας νέας οικογένειας.
Είναι σημαντικό τον πρώτο καιρό ο νέος σύντροφος να δημιουργήσει μια σχέση με τα παιδιά που είναι πιο περισσότερο φιλική παρά αυταρχική και πειθαρχική, μέχρι να είναι σε θέση να αναλάβουν περισσότερες γονεϊκές ευθύνες. Καλό θα είναι απλά να παρατηρούν τη συμπεριφορά και τις δραστηριότητες των παιδιών και να ενημερώνουν τον γονέα σχετικά, παρά να επεμβαίνουν. Επίσης σημαντικό είναι τα παιδιά να περνούν χρόνο αποκλειστικά με τον γονέα τους χωρίς την παρουσία του συντρόφου. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να μην χαθούν οι ισορροπίες και να συνεχιστεί η ρουτίνα κάποιων οικογενειακών δραστηριοτήτων ή και στιγμών. Όσο περισσότερος χώρος και χρόνος δίνεται στα παιδιά, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να γίνει πιο ανώδυνη η αποδοχή του νέου προσώπου στη ζωή του γονιού τους από εκείνα!
Μαρία Κωνσταντινοπούλου