Η γέννηση του παιδιού και η σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι

Η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει σημαντικά τη σχέση του ζευγαριού. Ο ερχομός ενός νέου μέλους συνήθως επηρεάζει τους νέους γονείς, γι' αυτό και είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνεί το ζευγάρι τα συναισθήματα και τους φόβους που προκύπτουν. Η σχέση από μόνη της μπορεί να αποτελέσει πηγή δύναμης και υποστήριξης για τα άτομα.

Το ζευγάρι έχει να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της εγκυμοσύνης, της γέννας, την ανατροφή του παιδιού, καθώς και την αλλαγή της καθημερινότητας και της σχέσης με τον/την σύντροφο.

Πέρα από τις αλλαγές εντός της οικογένειας, προκύπτουν και άλλες σημαντικές αλλαγές στις σχέσεις με τους υπόλοιπους συγγενείς (κυρίως παππούδες-γιαγιάδες), των οποίων η βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύτιμη, όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου η υπερεμπλοκή τους δημιουργεί τελικά άλλου είδους θέματα ανάμεσα στο ζευγάρι.

Οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με φίλους και γνωστούς αλλάζουν λόγω των απαιτήσεων της φροντίδας του μωρού, και των νέων προτεραιοτήτων. Το σίγουρο είναι πως όλα τα είδη των σκέψεων και των συναισθημάτων θα προκύψουν τόσο για τη μητέρα όσο και τον πατέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης καθώς και το πρώτο διάστημα μετά τη γέννηση του παιδιού. Είναι σημαντικό να έχουν το χρόνο και τη δυνατότητα να μιλήσουν γι 'αυτό, καθώς είναι μέρος του σχηματισμού των πρώτων οικογενειακών δεσμών.

Ο καθένας βιώνει διααφορετικά την εμπειρία αυτή κατά τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού. Για κάποιους, η μετάβαση στην ιδιότητα του γονέα είναι εύκολη και ενισχύει τη σχέση με τον/τη σύντροφο. Για κάποιους άλλους, μπορεί να είναι ένα διάστημα  κούρασης και στρες που τους απομακρύνει και ορισμένες φορές τους οδηγεί και σε απόσυρση τόσο από τα γονε'ι'κά καθήκοντα όσο και από τα συζυγικά. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την αλλαγή στη ζωή τους, να δεχτούν πως εκ των πραγμάτων θα υπάρχει λιγότερος ελεύθερος χρόνος για τους ίδιους και για τους άλλους. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να επικοινωνήσουμε τα όποια συναισθήματά προκύπτουν.

Συχνά αλλάζει και η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού και ορισμένοι το βιώνουν σαν απώλειας της αποκλειστικής σχέσης που είχαν με τον/την σύντροφο. Πιθανόν να θεωρούν ότι οι νέες απαιτήσεις επηρεάζουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες και προτεραιότητες, κάτι που πιθανόν να ισχύει το πρώτο διάστημα, μιας και η δομή της οικογένειας άλλαξε και προστέθηκε ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη την πλήρη φροντίδα και αφοσίωσής μας.

Το σίγουρο είναι πως αν η σχέση του ζευγαριού είναι ειλικρινής και τα άτομα ανοιχτά σε συζήτηση, το πρώτο διάστημα της προσαρμογής θα μπορέσει να ξεπεραστεί ανώδυνα και με μεγαλύτερη ευκολία έως ότου τα πράγματα μπορέσουν να μπουν και πάλι στους κανονικούς τους ρυθμούς.


                                                                                                           
                                                                                                                 Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Πώς τα παιχνίδια ρόλων βοηθούν τα παιδιά να μάθουν

Τα παιχνίδια ρόλων είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών. Μέσω αυτών, τα παιδιά μαθαίνουν για τον εαυτό τους και τον κόσμο. Οι εμπειρίες που αποκτούν παίζοντας, τα βοηθά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους να μάθουν τι τους αρέσει και τι όχι, τι τα συμφέρει, ποιες είναι  οι ικανότητές τους και ποιες οι δυνατότητες.

Τα παιδιά δουλεύουν μέσα από τα παιχνίδια ρόλων διάφορα στρεσογόνα ή μη γεγονότα. Νέες καταστάσεις, εμπειρίες κλπ. Χαραχτηριστικό παράδειγμα είναι το παιχνίδι του ''γιατρού''. Παριστάνοντας κάποιος τον γιατρό και κάποιος άλλος τον ασθενή και χρησιμοποιώντας ''ιατρικά εργαλεία'', μπορούν και εξοικειώνονται με τη στρεσογόνα κατάσταση αυτής της επίσκεψης στον γιατρό, αρχιζουν και προετοιμάζονται με τον τρόπο τους και κατά συνέπεια μπορούν και διαχειρίζονται ευκολότερα τα αρνητικά τους συναισθήματα.

Κατά τον ίδιο τρόπο εργάζονται και με άλλα συναισθήματα διαφόρων καταστάσεων, όπως ενός διαζυγίου, την απουσία ενός γονέα, μία ασθένεια, έναν θάνατο, κλπ.

Αναπτύσσουν σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία απλή δραστηριότητα παιχνιδιού. Απαιτεί προηγμένες στρατηγικές σκέψης, επικοινωνία και κοινωνικές δεξιότητες. Μέσω του παιχνιδιού αυτού, τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν διαπραγμάτευση, να εξετάζουν τις απόψεις των άλλων, να μεταφέρουν τις γνώσεις τους από τη μια κατάσταση στην άλλη, μαθαίνουν να περιμένουν να έρθει ικανοποίηση, εξισορροπούν-συγκρίνουν δικές τους ιδέες με άλλων, εξερευνoύν τον συμβολισμό, εκφράζονται και μαθαίνουν να ακούνε τις σκέψεις και ιδέες των άλλων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους και ακόμα περισσότερους, το παιχνίδι μίμησης των παιδιών κατέχει μία από τις πιο σημαντικές αξίες στην ανάπτυξή τους. Οι ενήλικες από την πλευρά τους θα πρέπει να δημιουργούν τις προϋποθέσεις στο παιδί για ένα άνετο παιχνίδι. Καλό θα είναι  να παίζουν και οι ίδιοι μαζί τους. 

Συνήθως αφήνουμε τα παιδιά να μας κατευθύνουν στον κόσμο του παιχνιδιού και της φαντασίας τους. 

Εμείς μπορούμε αν θέλουμε να προσθέσουμε διάφορα υλικά, όχι απαραίτητα παιχνίδια, να διαβάσουμε μια 

ιστορία και στη συνέχεια να την δραματοποιήσουμε παρέα, να παίξουμε ρόλους, καταστάσεις,

ακόμα και κάποιο συμβάν που πιθανόν να μην ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε με το παιδί μας

θα μπορούσαμε να το εντάξουμε ως φανταστική ιστορία και να δούμε αντιδράσεις και συναισθήματα, 
ώστε να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε κατάλληλα την κατάσταση. 

                                                                                                     Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Καρκίνος και Συναισθήματα των ''γύρω''

Οι περισσότεροι από εμάς, φοβόμαστε ακόμα και να ξεστομίσουμε τη λέξη ''καρκίνος''. Παρότι καθημερινά σχεδόν ακούμε γύρω μας για κάποιον γνωστό-γνωστή που νόσησε, όταν πρόκειται να έρθει η ασθένεια κοντά μας σαστίζουμε. Οπότε τότε ονομάζεται ''το κακό'', ''το ακατανόμαστο'', το ''μακρυά από εμάς'', και πολλά άλλα τέτοιου τύπου 'ξόρκια'.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ασθένεια αυτή υπάρχει και ευτυχώς συνεχίζει να βλετιώνεται στην Ευρώπη το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών σε αρκετούς τύπους καρκίνου σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύει σήμερα η βρετανική ιατρική επιθεώρηση Lancet Oncology.

Πέρα από την μεγάλη δυσκολία που έχουν οι πάσχοντες να διαχειριστούν τη νέα τους κατάσταση και εικόνα, τα κοντινά πρόσωπα βιώνουν εξίσου ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές.

Πιθανότατα να υπάρχουν πολλών ειδών συναισθήματα, για ένα άτομο που φροντίζει ένα αγαπημένο του πρόσωπο που πάσχει από καρκίνο. Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει συνταγή για το πώς θα αισθάνεται και θα αντιδρά, καθώς δεν υπάρχει σωστό και λάθος για το τι θα νιώσει. Καθένας είναι διαφορετικός και κάθε περίπτωση μοναδική.

Μια καλή αρχή είναι να συμφιλιωθεί με τα συναισθήματά του και να αποδεχτεί πως είναι φυσιολογικό και η εναλλαγή αυτών, και η ποικιλία τους αλλά και η έντασή τους. Χρειάζεται κάμποσος χρόνος για να μπορέσει το άτομο να εντάξει στην καθημερινότητά του όλη τη νέα πραγματικότητα.

Τι πιο φυσιολογικό από το να αισθάνεται θλίψη.. Από τη στιγμή που το άτομο μπορεί ταυτόχρονα να ανταπεξέρχεται στις απαραίτητες καθημερινές ρουτίνες και δραστηριότητες, η θλίψη είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας τέτοιας διαδικασίας (αν βέβαια η θλίψη διαρκεί για περισσότερο από 2 εβδομάδες με ένταση, καλό είναι να επισκεφτεί κάποιον ειδικό).

Ένα άλλο συχνό συναίσθημα είναι ο θυμός. Πηγάζει κυρίως από τον φόβο και το άγχος που βιώνει το άτομο στην προσπάθειά του να είναι διπλα στο πρόσωπο που νοσεί. Ο θυμός μπορεί να στραφεί ενάντια του εαυτού, των φίλων ή και πολύ συχνά απέναντι στο πρόσωπο που φροντίζει και που τόσο ανχώνεται για εκείνο. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που τον πυροδοτεί.

Πόλύ συχνό είναι επίσης το αίσθημα της ενοχής. Γιατί πιθανόν να θεωρεί το άτομο πως δεν βοηθά όσο θα έπρεπε, δεν βρίσκεται όλη την ημέρα στο πλάι του αγαπημένου του προσώπου, ή ακόμα και για το γεγονός πως εκείνος είναι υγιής.

Ακόμα και αν η πρόγνωση είναι θετική, πολλές φορές μπορεί ακόμα και να πενθεί το άτομο για τις χαμένες όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές, για την κλονισμέμη υγεία του αγαπημένου του προσώπου, ή ακόμα και για τις μέρες, βδομάδες, μήνες που περνούν μέσα στο νοσοκομείο, στους γιατρούς κλπ. Το σημαντικό είναι σε κάθε στιγμή να μην κατηγορούμε τον εαυτό μας για τα συναισθήματα που βιώνουμε.

Τέλος, η μοναξιά που πιθανόν να αισθάνεται το άτομο, ακόμη και με την παρουσία άλλων τριγύρω, η σκέψη πως κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει και να νιώσει αυτό που περνά, είναι ιδιαίτερα συχνή.

Καλό είναι να ξέρουμε ότι πολύς κόσμος αισθάνεται κάπως έτσι. Το μοίρασμα βοηθά συνήθως και ηρεμεί, τη στιγμή ειδικά που πιθανόν να νομίζουμε πως είμαστε μόνοι σε κάτι τέτοιο. Η έκφραση της συναισθηματικής κατάστασης και η αποδοχή αυτής, είναι σίγουρα περισσότερο υγιής ως στάση από την προσποίηση της χαράς. Σε τέτοιες περιόδους ο εκνευρισμός όλων είναι αρκετά υψηλός, οπότε ας μην οικειοποιούμαστε τον πιθανό θυμό του αγαπημένου μας προσώπου.

Αισιοδοξία, λίγη χαλάρωση και χιούμορ, ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, βοηθάνε πάντα..

                                                                                                   

                                                                                                     Μαρία Κωνσταντινοπούλου