Το βασικό είναι να γνωρίζουμε πως τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας πενθούν και θρηνούν. Σίγουρα όχι με τον τρόπο που το εξωτερικεύουν οι ενήλικες, αλλά με έναν δικό τους τρόπο, που πολλές φορές μας κάνει να θεωρούμε πως δεν θρηνούν ουσιαστικά και γιαυτό συχνά δεν δίνουμε την απαιτούμενη βαρύτητα. Για παράδειγμα, τη μία στιγμή μπορεί να κλαίνε με πολύ πόνο, ενώ μετά από λίγο να φαίνονται σαν να μην αισθάνονται τίποτα αρνητικό. Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουμε είναι πως τα παιδιά εκφράζονται κατεξοχήν μέσα από τα παιχνίδια τους, καθώς επίσης συγκεντρώνονται για πολύ λιγότερο σε μία κατάσταση από ότι οι ενήλικες. Γιαυτό και έχουν αυτές τις εναλλαγές στην διάθεσή τους πολύ συχνά (κλαινε, θρηνούν-παίζουν, γελάνε).
Είναι πολύ σημαντικό να τους γίνει σαφές ότι η αρρώστια του γονέα δεν είναι δική τους ευθύνη. Τα παιδιά συχνά θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο για ό,τι κακό συμβαίνει στον γονιό τους. Καλό θα είναι να μιλήσετε στο παιδί για την συγκεκριμένη αρρώστια με τρόπο που να μπορεί να αντιληφθεί και χωρίς πολλές πληροφορίες και λεπτομέρειες που θα το φορτώσει και δεν θα είναι σε θέση να διαχειριστεί. Να εξηγήσετε λεπτομερώς γιατί εσείς πιθανότατα λείπετε τόσο πολύ (επισκέψεις στο νοσοκομείο κλπ), γιατί μεγαλώνει με κάποιον άλλον (γιαγιά-παππού κλπ), και να το διαβεβαιώσετε πως σε κάποιο διάστημα θα επιστρέψετε και θα μείνετε πάλι μαζί.
Καλό θα είναι να το προετοιμάζετε για την μελλοντική εξέλιξη της μαμάς ή του μπαμπά ή τον τυχόν θάνατο του/της, με απλά λόγια που να μπορεί να κατανοήσει. Στην ηλικία αυτή τα παιδιά θεωρούν πως ο θάνατος δεν είναι μόνιμος. Οπότε θα πρέπει να μην πέσουμε στην παγίδα να δώσουμε ψεύτικες ελπίδες στο παιδί ή να το μπερδεύουμε με λόγια τύπου: Η μαμά θα κοιμηθεί, ή θα πάει στον ουρανό κλπ.
Εάν και ο άρρωστος γονέας το επιθυμεί, καλό θα είναι να τον επισκεφτεί το παιδί στο νοσοκομείο. Κάτι τέτοιο βοηθάει σε ένα βαθμό να σχηματίσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Τέλος, δεν ξεχνάμε πως όταν γίνονται ερωτήσεις, όσο έτοιμοι και αν δεν νιώθουμε, θα πρέπει να απαντάμε όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα και ειλικρινά μπορούμε στο παιδί.
Μαρία Κωνσταντινοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου